ادبیات جنگ
موضوع رمان جنگی درزمینهٔ مبارزات مسلحانه‌ی داخلی (و یا عملیات غیرنظامیان) است که در آن شخصیت‌ها درگیر آمادگی برای جنگ یا اتمام جنگ و احیای دوباره هستند.
این‌گونه ادبی جریانات جنگ و حواشی آن را برای مخاطب به‌تصویر می‌کشد. ادبیات جنگ که از گونه‌های ادبیات حماسی است، در ایران با شروع جنگ تحمیلی ایران و عراق به‌طور گسترده به آن پرداخته شد و در جهان نیز با وقوع جنگ‌های جهانی آغاز شد که هنرمندان اروپایی هنوز هم به بازخوانی آن می‌پردازند و از پس این نوشتارها در تلاش برای آفرینش گونه‌های جدید در این نوع ادبی هستند.
در ایران ادبیات جنگ با ادبیات مقاومت نیز شناخته می‌شود و از نمونه‌های آن رمان “زمین سوخته” و اشعار سلمان هراتی است. جنگ تحمیلی مسائل جدی و چشمگیری را به همراه داشت که منجر به دگرگون شدن زندگی‌ها شد و مسائل تازه‌ای را وارد ادبیات داستانی ایران کرد. داستان‌های مجموعه “دو چشم بی‌سو” اثر محسن مخملباف نیز به این وقایع می‌پردازد.
همچنین در جهان علی‌الخصوص در اروپا، نویسندگان زیادی تحت تأثیر عواقب حاصل از جنگ‌های جهانی به این حوزه در آثار خود پرداختند و دل‌زدگی‌شان از جنگ را به‌تصویر کشیدند. به‌طور مثال “درد” اثر مارگریت دوراس ازجمله کتاب‌هایی است که تجربیات، اندیشه‌ها و شنیده‌های نویسنده را درباره جنگ منعکس می‌کند. ازجمله دیگر نویسندگانی که سال‌ها در آثارشان به جنگ پرداختند، کلودسیمون، همینگوی، شولوخوف و دیگران بودند که به رخدادهای جنگ و تلخی‌ها و تأثیر عواقب آن بر انسان پرداختند.
ادبیات داستانی زنان
ادبیات داستانی زنان اصطلاحی کلیدی برای آن دسته از کتاب‌هایی است که برای خوانندگان زن به بازار عرضه می‌شود و شامل بسیاری از رمان‌های جریان اصلی (mainstream)، داستان‌های عاشقانه و “chick lit” و سایر زیر ژانرهای آن است.
این ژانر را مستقل از نوشتار زنانه –ادبیات نوشته‌شده توسط زنان- می‌دانند. کانون نویسندگان داستان‌های عاشقانه‌ی آمریکا، ادبیات داستانی زنان را این‌گونه تعریف می‌کند: “رمانی تبلیغاتی درباره‌ی زنی که در آستانه‌ی رشد شخصیتی و تغییر زندگی قرار دارد، سفر به لایه‌های زیرینِ اعمال و تفکرات احساسی‌اش که خودِ او و روابطش با دیگران را دگرگون می‌کند، و درنهایت پایانی خوش و امیدوارکننده برای رابطه‌ی عاشقانه‌اش”.